„Reanimacja” to powieść wielopłaszczyznowa. Oskarżenie warunków, w jakich funkcjonują lekarze. Ponaglani ciekawością szybko przewracamy kartkę za kartką. Czy ambitną Ewę pokona cyniczny ordynator? Czy małżeństwo zdoła przetrwać rodzinną tragedię? Jakie błędy popełnili bohaterowie? Czy w losie powieściowych postaci nie odnajdę przypadkiem swoich własnych dążeń? Wartka akcja. Bogata warstwa refleksyjna. Zaskakujące zakończenie. Czy cena naszych ambicji nie bywa niekiedy zbyt wysoka? Zainteresowani medycyną napotkają kipiący autentyzmem obraz lekarskiego światka. Obyczajowe smaczki podpatrzone przez dziurkę od klucza. Aspiracje i intrygi, szlachetne dążenia i realne przeszkody. „Prawda o nas bardzo potrzebna” – tak środowisko medyczne przyjęło w roku 2010 debiut autorki- lekarki. „To książka o mnie samym ” – komentowali powieść nestorzy medycyny oraz lekarze stażyści. Powieść wiąże wspólne cechy lekarskiego losu i stąd dobre przyjęcie przez ogół medyków, choć autorka ani swego środowiska nie wybiela, ani nie oszczędza. „Reanimacja” nie dotyczy jednak samego tylko szpitala. To powieść o Adamie i Ewie. Miłość małżeńska na tle trosk i radości dnia codziennego. Liryczna saga o męskości i kobiecości oraz różnicach dzielących oba światy. Idylla zmącona walką o realizację zawodową. Portret rodziny czasu przemian. Obraz, z którym każdy – niekoniecznie lekarz – może się identyfikować. Starsi przypomną sobie czasy tajniaków i kolejek. Młodsi ujrzą warunki, w jakich zmuszeni byli realizować się ich rodzice. Część pierwsza, dzieje się w latach 80-tych w Miasteczku w środowisku powiatowego szpitala – druga rozgrywa się w XXI wieku w Metropolii, w środowisku klinicznym. Inne światy, inne problemy, inne zagrożenia, inne pokusy. Jednak wymowa „Reanimacji” ma charakter alegoryczny. Fraza „A Remont trwał i trwał, choć szpital stał w samym centrum, przy głównej ulicy” uzmysławia powtarzalność pewnych zjawisk. Ich uniwersalizm i znaczenie. A więc sto powodów, dla których warto przeczytać tę książkę! (opis ze strony autorki)